Waarom rol van de SBVN noodzakelijk is
Bij de bepaling van de Energie Prestatie Coëfficiënt (EPC) of het Energielabel wordt aan vloerisolatie zeer weinig waarde toegekend. Dit is het gevolg van het toepassen van rekenkundige modellen, die te weinig verband houden met de werkelijkheid, maar gebaseerd zijn op aannames en onvolledig onderzoek. Bij veel bestaande woningen zal ‘op papier’ de energiebesparing t.a.v. vloerisolatie vaak niet meer dan 3% zijn. De isolatie van een onverwarmde zolder of vliering levert daarentegen ‘op papier’ meer dan vijf keer meer energiebesparing op. Ook dubbelglas bij onverwarmde slaapkamers levert veel meer besparing op.
Doordat vloerisolatie in het label niet zo goed ‘scoort’ ten opzichte van andere woningisolatie, zullen woningbezitters maar ook woningcorporaties – om een gunstig label te verkrijgen – de prioriteit naar andere vormen van isolatie verleggen zoals dakisolatie.
De consequentie is dan wel, dat men ‘op papier’ een gunstig label krijgt met alle voordelen van dien – zoals het verkrijgen van subsidies, betere verkoopprijzen of het mogelijk maken van huurverhogingen -, maar dat de bewoner in veel gevallen toch een minder comfortabele en zuinige woning houdt zoals in de praktijk valt vast te stellen.
Ook in de verbeterde Energie Prestatienorm voor Gebouwen (EPG), dat als vervanging voor het EPC en Energielabel op 1 januari 2012 is ingevoerd, is vloerisolatie ondergewaardeerd. Ondanks de pogingen van de SBVN om dit te verbeteren. Er zijn maar weinig partijen die baat hebben bij een label dat vloerisolatie opwaardeert ten opzichte van andere vormen van isolatie. Het label is namelijk een kapstok waaraan verschillende zaken worden opgehangen: huurverhogingen na isolatie, waarde van onroerend goed, subsidies en meer. Als men erkent dat de huidige al uitgereikte labels en toekomstige labels niet kloppen met het werkelijke energiegebruik, zal men niet anders kunnen dan de huidige labels te herwaarderen -met alle gevolgen voor woningcorporaties en dergelijke. Men gaat dus liever verder met een foutief label of EPG, dan om de gemaakte fouten en consequenties daarvan te herstellen.
Zo is het energielabel in de ogen van de SBVN een sturingsinstrument geworden voor de markt voor isolatieproducten in plaats van een objectieve maat voor het werkelijke energiegebruik van woningen. Deze situatie brengt de grote spelers binnen deze markt in de kaart, want zij zijn namelijk niet in staat om goede vloerisolatie te leveren maar spinnen wel garen bij andere vormen van isolatie. Deze situatie verpest echter de markt voor bedrijven die wel goede vloerisolatie kunnen leveren.
Hoewel de kleine organisatie SBVN over onvoldoende financiële en personele middelen beschikt om een professionele lobby te voeren, wordt via ieders netwerk achter de schermen druk uitgeoefend op instanties. Een ‘stille lobby’ dus.
Recente reacties